Радост ми увесељава срце,
ведрином умива лице.
Разгаљује душу,
отклања стрепњу.
Плете венац веселе словарице
у етру.
Мирише на детињство,
на девојачке уранке,
на рађање.
Услишавам молбу птица,
слушам.
Покушавам да чујем
што више.
Све што ме заводљиво призива,
свака препорођена мисао,
која ме буди.
Марина Тот
Песма написана 02.04.2010. године